يک نکته کوچک

سلول خورشيدي وسيله اي است که بطور مستقيم انرژي خورشيد را به انرژي الکتريکي تبديل مي کند. آزمايش ها نشان مي دهند که وقتي نور خورشيد روي برخي از فات مي تابد، باعث خروج الکترون ها از سطح آنها مي شود. به اين الکترون ها، فتوالکترون و به اين پديده، اثر نوري - برقي مي گويند. از فتوالکترون ها مي توان براي توليد جريان الکتريسيته استفاده کرد.

در سلول هاي خورشيدي از اثر نوري - برقي استفاده مي شود. براي ساختن سلول هاي خورشيدي از ورقه هاي نازک سيلي استفاده مي کنند. معمولاً براي هر سلول خورشيدي ورقه اي از سيلي با 0.14 ميليمتر ضخامت، 4 سانتيمتر طول و 2 سانتيمتر پهنا بکار مي رود. وقتي نور خورشيد بر صفحه سيلي مي تابد، به انرژي الکتريکي تبديل مي شود. هر سلول خورشيدي مي تواند در حدود 0.5 ولت الکتريسيته توليد کند.

براي آنکه جريان الکتريسيته به مقدار کافي توليد شود، بايد از تعداد زيادي سلول خورشيدي متصل به هم استفاده کرد. سلول هاي خورشيدي به گونه اي تنظيم مي شوند که دائماً رو به خورشيد باشند. حدود 20 هزار سلول خورشيدي مي توانند 500 ولت برق توليد کنند. برقي را که از اين طريق توليد مي شود مي توان مستقيماً مورد استفاده قرار داد و يا براي استفاده هاي بعدي ذخيره کرد.

سلول هاي خورشيدي کاربردهاي متعددي دارند. در مناطقي که ساعات بيشتري از نور خورشيد بهره مند هستند، از نيروگاه هاي خورشيدي مي توان براي توليد برق لازم جهت تامين روشنايي و ساير مصارف الکتريکي استفاده کرد. در خارج از جو زمين از انرژي خورشيدي براي توليد انرژي مورد نياز فضاپيماها و ماهواره ها استفاده مي شود.

براي مطالعه بيشتر، توصيه مي شود مقاله سلول خورشيدي چگونه کار مي کند؟ را بخوانيد.

انسان از گذشته هاي دور از روش هاي مختلف براي توليد نور استفاده مي کرده است. او براي اين کار ابتدا کنده هاي درختان را مي سوزاند. پس از آن، با قرار دادن فتيله اي درون يک کاسه سنگي يا سفالي که از چربي حيوانات پُر شده بود و با سوزاندن فتيله، محيط پيرامونش را روشن مي کرد. بعدها، شمع و چراغ هاي نفتي ساخته شد.

توماس اديسون با اختراع لامپ الکتريکي در سال 1878 ميلادي بزرگترين قدم را در اين راه برداشت. در سال 1930 ميلادي دانشمندان اروپايي و آمريکايي لامپ هاي فلوئورسان را اختراع کردند.

لامپ فلوئورسان شامل يک لوله بلند شيشه اي است که با مواد فلوئورسان پوشيده شده است. دو الکترود تنگستني در انتهاي اين لوله قرار گرفته است. درون لوله از هوا تخليه شده و با مقدار کمي بخار جيوه و گاز آرگون پُر شده است. وقتي لامپ به جريان الکتريسيته متصل مي شود، الکترودها گرم شده، شروع به توليد الکترون مي کنند. الکترون ها از ميان بخار جيوه عبور مي کنند و امواج ماوراي بنفش و نور مرئي به وجود مي آورند. امواج ماوراي بنفش به پوشش داخلي لامپ برخورد کرده، باعث درخشندگي آن مي شوند. رنگ نور اين گونه لامپ ها به نوع ماده فلوئورساني که در آن بکار رفته است، بستگي دارد. انواع نورهاي رنگي را مي توان با بکار گرفتن پوشش هاي مختلف در لامپ هاي فلوئورسان بدست آورد.

لامپ هاي مهتابي يا فلوئورسان نسبت به لامپ هاي معمولي، الکتريسيته کمتري مصرف مي کنند. علاوه بر اين کيفيت نور آنها بهتر و ميزان نورشان بيشتر از لامپ هاي معمولي است.

پلي تترافلوئوراتيلن يا همان تفلون، همان روکش نچسب ظروف آشپزخانه است که هنگام پخت و پز، مقدار اندکي از اين ماده همراه غذا وارد بدن شما مي شود. در مطالعه اي که چندي پيش انجام شد، نمونه خون 300 نفر از نظر ميزان سطح پلي تترافلوئوراتيلن مورد آزمايش قرار گرفت. نتايج نشان داد افرادي که غلظت اين ماده شيميايي در خون آنها بالاتر است، احتمال بيشتري دارد که از کم کاري حاد تيروئيد، ضربان قلب پايين، افسردگي و همچنين کاهش سوخت و ساز بدن رنج ببرند.